Wandelen en bridgen in de Algarve, in MonteGordo,  van 10 tot 18 maart 2017.

Het was me  je weekje wel, vakantie in de Algarve. Met 18 deelnemers beleefden we daar een topweek. Het bestuur van de Tsjechische-wandelvereniging had uitstekend voorbereidend werk geleverd. Zo konden we allen ontspannen opstappen in de  gereserveerde bus  naar Schiphol. En na vliegen, landen, bussen en dineren in de avond proefde je al een gezamenlijke gezelligheid.

Direct de eerste dag al,zaterdag, het was bijzonder mooi weer, genoten wij van een lange strandwandeling naar Santo Antonio vlakbij de Spaanse grens. Daar hebben wij voor het eerst van dePortugese lekkernij “Pastel de Nata”, een soort custard taartje, genoten. Dat zouden we in de verdere week nog vele keren doen.

Zonovergoten  was de dag, de vitamines stroomden binnen en de calorieen ook met een  heerlijk fantastische diner-buffet. In de avond ging ieder zijns weegs. Van strandwandelen en tv kijken tot bridgen en boerenbridgen.

De volgende dag, zondag,  geen kerkklok die luidde. Je zou toch zeggen dat de Portugezen een katholiek volkje zijn. Niet dus. Een aantal van onze groep ging weer wandelen over het strand naar een vissersdorp met boetende vissers. Een andere groep koos voor een trein naar Tavira een verdraaid leuk stadje. Daar lieten wij ons, zoals het touristen betaamt, rondrijden in een stadstreintje. En ook nu verwenden wij ons met een Pastel deNata- gebakje.

Maandag startten wij met de 4-daagse wandelingen. Nou dat hebben we geweten. Daar was alles en veel over te zeggen. Lekker vroeg opstaan. Kwart over 8 in de bus met gids Luis. Realiseer je hoe laat je dan je wekker moet zetten? Wel vroeg he!

Met korte broeken, zonnenbrillen, petten en wandelstokken, rugzakje met lunch, versnapering en water  trokken we er zo dagelijks op uit. En wij niet alleen. Soms wel met 80 wandelaars. Dat werd ook voor onze gidsen een beetje te veel. Zij waren weleens het spoor bijster. Of konden in hun slecht engels niet duidelijk maken hoe te lopen, of het ontbrak onderling aan de goeie afspraken. Maar het lopen in de natuur was prachtig. Een bloeiende voorjaarsschoonheid begeleidde ons wandelen. Schitterende boomgaarden met sinaasappelen, kleurrijke bloesems.Prachtige bermen met uitlopende bloemen. Dan zeur je niet over verdwalen en een druppeltje regen. Ook leuk was de “plavuizenfabriek”.Bijzonder te zien hoe werknemers een soort klei in een mal afschuiven, wat instrooien met gravel en daarna door de zon lieten voor-bakken. Handmade  in Portugal

Niet iedereen koos dagelijks voor de lange wandeling. Je kon halverwege de dag terug met de bus naar het hotel. En dan was er altijd wel wat te beleven in het dorp of gewoon lekker in de stoel bij  het hotel of op het strand. Daar leerden we al gauw Antonio de barkeeper van strandpaviljoen “Hel” kennen. Het zou onze dagelijkse happy hourcafe worden.

En ook daar zette onze Tsechie wandelgroep de toon in plezier en herrie. Maar wat wil je dan ook: hapjes van Antonio, betalen ging uit de pot, met vrolijkheid van onszelf en de dag geslaagd in een prachtige omgeving af te sluiten. Zo hadden wij allen toch een soort hemel op aarde?

Ook de laatste dag, die wij dan zelf moesten invullen, werd een plaatje. Net als de eerste dagen wist George ons de prachtige omgeving in een wandeling langs het strand te laten zien. En met een gezellige gezamenlijke lunch in een schitterend wit dorpje met een typisch portugese begraafplaats, sloten wij de week af.

Eind goed algoed. Maar dat had je gedacht. Het zou nog 10 uur duren voor we thuis waren.

Busje in en busje uit, wachten op het vliegveld en wachten op de laatste koffer. Dat werd een lang verhaal. Maar uiteindelijk kreeg Fien haar reiskoffer de volgende dag in cafe  De Dijketelg aangereikt door een KLM koerier.Zo kan het bijzonder lopen.

Een wandel- en bridgeweek in Portugal: een bijzondere belevenis voor ons alle achtienen.

Theo Boere