Oudewater-Susice.

 Vanmorgen, al voor zessen is de touringcar van busonderneming Pouw bij het Zalencentrum aan het Arminiusplein in Oudewater. Daar komen uit vele delen van het land mensen  aangelopen, gepakt en gezakt, die hun bagage wel in de bus willen laden. Zij hebben geboekt voor een wandelvakantie in Tsjechië. Ook George komt eraan, met wel een vreemd vervoermiddel nl. een kruiwagen. De kruiwagen kan niet mee, maar de inhoud wel. 

  

Voor een deel van deze mensen is het een weerzien van reisgenoten uit vorige wandel­vakanties in Tsjechië. Er zijn ook een heel aantal nieuwe gezichten. Voor een van de reisgenoten is de dag wel erg vroeg begonnen. Hannie hoort om 3 uur haar wekker aflopen (of was het een droom). Zij wakker …. en voor de veiligheid er toch maar een extra wekker bijgezet. Dat helpt en Hannie heeft daarna geen oog meer dicht gedaan. 

 

 

 Iedereen is goed op tijd en kan in de bus een plaatsje zoeken. Als de laatste deelneemster (To) is ingestapt wordt er geteld en nogmaals geteld. De groep is compleet. Helaas gaan Henny(om medische redenen) en Lia niet mee. Verdere berichten wachten wij af.

Om 06.10 uur is het zover. De bus met chauffeur Peter vertrekt via Montfoort naar de A 12.  Een goed uur later passeren wij bij ’s Heerenberg de grens met Duitsland. Peter rijdt ons tot Raststatte Hunxe, waar onze vaste chauffeur Ad het stuur overneemt. Van de chauffeurswissel maken wij gebruik om een en ander naar het toilet te brengen. Vervolgens gebruiken wij het  toilet betaalbewijsje  als aanbetaling bij de aankoop van koffie of iets dergelijks.

De eerste zonnestralen laten zich inmiddels zien als wij om 08.25 weer verder reizen. Op voorstel van George gaan wij nu eerst 4 uur rijden en dan drie kwartier rust. Dat is een goed idee. Zo hebben wij tijd om met iedereen weer eens lekker te kunnen bijkletsen. Jo en Ma Bakker testen de achterbank, of je daar een beetje fatsoenlijk kunt slapen en ook Bep doet aan die test mee.

De wandelaars/sters  beginnen  voorzichtig aan de meegebrachte etenswaren en drank. Opvallend …. Weten jullie dat Marjan haar middagtoetje uit een ”hondenzakje” eet? Kwart voor een zijn wij bij de volgende stop Haidt-Sud. Tijd voor het uitdelen van een flesje water en een appel. Drie kwartier later vervolgen wij de reis ri. Duits-Tsjechische grens. Dit is tot de grens nog ongeveer 350 km. Bij Amberg krijgen wij ander weer, je kan wel zeggen heel ander weer! Het wordt donker en er volgen enkele hagelbuien. Wij moeten er niet aan denken dat het zo de hele vakantie gaat worden. Kwart voor vier passeren wij de grens met Tsjechië bij het plaatsje Waidhaus.

Terwijl Ad en penningmeester Wim het Tolvignet gaan kopen zoeken veel passagiers een toilet. Eerst denkt een ieder.. Er is maar een toilet en er ontstaat een behoorlijke rij wachtenden, maar bij de ontdekking van nog drie toiletten is dat probleem snel opgelost. Op het parkeerterrein bij de grens in Tsjechië vieren wij de aankomst in het land en dat we bijna op onze bestemming te zijn. Wij doen dat met een heerlijk glas rode of witte wijn.

Kwart voor vijf beginnen wij aan het laatste stuk, totaal 138 km. Eerst nog een half uurtje snelweg richting Pilzen en dan binnendoor. Om ongeveer half zeven zijn wij in Susice en na wat moeizame omzwervingen wordt het hotel gevonden. Doordat er een goede kamerindeling is gemaakt verloopt het uitdelen van de sleutels erg soepel. Nadat een ieder bagage etc. op zijn/haar kamer heeft gebracht, zich wat heeft opgefrist gaan wij om 20.00 uur aan tafel. Na het eten nog wat drinken een spelletje en slapen. De andere dag is er ontbijt om 09.00 uur.

Vrijdag 20 mei 2011.

Omdat het gisteren toch een vermoeiende reisdag was heeft George gevraagd aan de hotelleiding het ontbijtbuffet om 09.00 uur gereed te maken. De gasten hebben de gelegenheid om uit te slapen. Dat er ook uitgeslapen is? Je merkt er weinig van als je om 07.15 op het plein loopt en daar de nodige bekenden tegen komt. In de eetzaal staat ook het ontbijt al klaar. Het ontbijt is prima en er is van alles ruim voldoende. Na het ontbijt is er voor alle wandelaars incl. chauffeur Ad een goed lunchpakket met een flesje water. 

Het is 10.00 uur als wij verzamelen voor de eerste wandeltocht. De tocht van vandaag is al deels in 2010 gelopen door George, Leo, Ria en Fien. Omdat zij weten hoe steil het nieuwe pad omhoog is wordt besloten de tocht te starten bij het eindpunt en wandelen we naar het beginpunt. 

Wij lopen dus van Susice naar Dohalicky, Zikov, Castkov, Svojsice  Odolenov en na een bezoek aan de toren van Svatobor weer naar Susice. 

Het eerste stuk van de tocht, van Susice naar Dohalicky, is toch nog een stevige klim. Ineke, ze voelt zich niet helemaal fit, besluit af te haken en George zal met haar naar het hotel terug lopen. Op de weg terug komen zij ook chauffeur Ad tegen en die wil maar wat graag de taak van George overnemen. (De wandeling is voor hem helaas ook veel te zwaar). 

Ben je op hoogte, dan loopt het heerlijk en zo bereiken wij het dorpje Svojsice, waar de lunchpauze wordt gehouden. Tot en met het laatste dorpje gaat het prima. In Odolenov rusten en dan…… een zeer zware klim naar de toren Svatobor (op 845 meter hoogte). Gelukkig was er boven ruimte en tijd om wat te eten en te drinken en dat alles bij een geweldig uitzicht. Een aantal wandelaars doen ook de torenbeklimming en hebben zo een nog fraaier uitzicht. Anderen liggen in de ligstoelen lekker bij te komen. 

Via het nieuwe pad gaan wij slingerend naar beneden en komen zo ook langs de door het bestuur in 2010 ontdekte bron. De smaak van het water uit deze bron wordt als bijzonder positief ervaren. 

Via het bos komen wij weer in Susice aan. Het is een stevige tocht van 16,1 km, waar wij 7 uur over gedaan hebben. Hoogste punt 860 meter, laagste punt 480 meter. 

Zaterdag 21 mei 2011.  

Na het ontbijt vertrekt de bus voor een rit van ruim twee uur naar de voet van de berg Klet. Wij willen met z’n allen met de stoeltjeslift naar de top van de berg op 1084 meter. Nog voor de kaartjes gekocht zijn, laat een groepje weten de wandeling naar de top te willen maken. Voor die wandelaars koopt George geen lift kaartjes. Maar er zijn nog twee wandelaars, die op het laatste moment afhaken. Bep durft niet met de stoeltjeslift en Marga voelt zich niet zo fit om de afdaling te doen. Ad is met de bus al vertrokken naar Krumlov, hij wordt door Leo gebeld en op dat moment is hij al vijf km op weg. Ad terug, haalt de dames op en vertrekt weer naar Krumlov.

De lift was voor bijna niemand een probleem, het ging vlotjes. Hoewel als je niet weet hoe de sluiting werkt kan het heel angstig zijn. Wil je weten hoe dat voelt? Vraag het To. 

Boven op de berg heb je een fantastisch uitzicht o.a. Ceske Budejovice en ook zie je tot in Duitsland. Op de top van de berg is er een hospada (café-restaurant) voor koffie of een ander hapje. Wij hebben daar bijna drie kwartier gewacht op het groepje bergbeklimmers en zijn daarna in twee groepen aan de afdaling naar Krumlov begonnen. Op de top staat aangegeven dat Ceske Krumlov of 6,5 of 8 km is. Wat voor kilometers dat zijn  is ons niet bekend, maar later zal blijken dat wij er bijna 12 hebben gelopen. 

In het stadje aangekomen merk je spoedig dat het gezegde ”het Brugge van Tsjechië“ hier wel op zijn plaats is. Wij lopen door prachtige straatjes, mooie pleinen vol met winkeltjes en terrassen en merken wel dat de tijd, die wij hebben om in Krumlov te blijven veel te krap is. 

Om half vijf vertrekken wij weer en kwart over zes zijn wij bij Gabreta waar om 19.00 uur het diner staat gepland. Vanavond forel en er zijn meerdere gasten, die geen vis willen. Dus o.a. Wim, George en Leo twee forellen en voor de niet visliefhebbers is er vervanging in de vorm van een schnitzel .

Zondag 22 mei 2011.  

Een kleine groep van de wandelaars bezoekt eerst de zondagsdienst in de R.K. Kerk naast penzion Milli. Opvallend voor mij: bij aanvang van de dienst leg je een hostie in een apart bakje, als je tenminste de H. Communie wilt ontvangen, daarna volgt er een dienst, waar je weinig van verstaat. En heel opvallend, er wordt geen collecte gehouden! Na de kerkdienst ontbijt en om 09.00 uur staat de bus klaar om te vertrekken naar Hartmanice.

 

De aanwezige stewardessen Marjon en Margreet geven ons uitleg over het gebruik van het zuurstofmasker, zwemvest en wijzen ons tevens op de nooduitgangen. Uiteraard wensen zij ons een goede vlucht. Gelukkig voor de passagiers heeft Ad de wieltjes keurig aan de grond gehouden. 

In Hartmanice bezoeken wij de volledig gerestaureerde synagoge. De synagoge is als zodanig niet meer in gebruik en fungeert nu als een museum. Wij hebben kennis kunnen maken met het fenomeen “verdwenen dorpen” en andere interessante zaken met betrekking tot oorlog, jodenvervolging en bezetting. Even verder bij Chapelle St Gunther bekijken wij het wereldberoemde glazen altaar met zijn evenzo beroemde glazen staties. 

Na het culturele gaat de bus verder naar het startpunt van de wandeling.

De route van vandaag is op advies van Jiri en start bij de parkeerplaats van Stare Hute.

Wij lopen op een mooie vlakke weg naar het dorpje Mochov. Hier gebruiken wij de lunch, ondertussen genietend van het fraaie uitzicht. 

Na Mochov naar Javori en daar krijgen wij onze eerste bui. Het lijkt erop dat het maar spetters zijn, maar dat is schijn: het gaat steeds harder. Gelukkig is iedereen voorzien van regenkleding en in Vlastejov is het al weer nagenoeg droog. Vanuit hier nog een stevig stukje en wij zijn in Jiricna. Hier is een leuke gelegenheid voor een broodje en een koffie of ander drankje. Omdat het toch dreigend blijft wordt besloten om Ad te bellen en ons met de bus hier op te halen. 

Op de weg naar Susice  komen wij door het plaatsje Petrovice. Daar stappen 6 super wandelaars uit, die gaan het laatste stuk naar Sucice lopen. In Susice is het heerlijk weer voor een terrasje en daar wordt goed gebruik van gemaakt. 

Maandag 23 mei 2011.

  Een bijzondere en feestelijke dag vandaag. Bep is 62 geworden en bij het ontbijt blijkt dat dit in brede kring bekend is. Het is toch wel bijzonder om s’morgens al  toegezongen te worden door zo’n groep van ruim 40 personen. Met de kaarten, de feestelijke badge en bloemen (van het hotel) kan de dag niet meer stuk. En wat te denken van gebak als traktatie na het ontbijt.

Komen wij buiten, de bus staat nu weer voor het hotel, dan zien wij dat Ad deze ook op een passende  wijze heeft versierd.

Met de bus gaan wij naar het plaatsje Modrava (wandeling is idee van Zdena) om vandaar uit te lopen naar Antygl, Rokyta naar Cenkova Pila. In Cenkova staat dan onze bus om ons weer naar Susice te brengen. Wij lopen dan deels langs de rivier de Vydra en een stukje Otava. 

Tot Antygl gaat het goed, we komen daar bij Hotel Antygl. Een goed punt voor koffie en een broodje. Met hulp van Marjan, Trudy, Louisa, Hans en niet te vergeten Ad voor de centen lukt het allemaal. Of eigenlijk toch niet….. je kunt het geloven of niet. Kennelijk is de groep te groot, op een gegeven moment blijkt dat de koffie op is. De laatste wandelaars moeten genoegen nemen met oploskoffie. 

Als wij verder lopen,gaat het mis. Wij gaan naar rechts i.p.v. naar links en lopen langs de rivier naar Horska Kvilda. Daar aangekomen merken wij onze fout en wat nu te doen.? Om op de route te komen moeten wij 4 km terug. Wij besluiten dat niet te doen en nemen een route binnendoor terug naar Modrava. 

In Modrava zoeken wij een leuk terras op en bellen met Ad of hij ons daar wil oppakken.

In de bus op weg naar Susice wordt gevraagd of er mensen zijn, die zo’n 6 km voor Susice  het laatste stuk willen wandelen. Bij Dlouha Ves stopt de bus en wel 20 personen gaan de laatste 5,5 km te voet verder. 

Na het gebruikelijke terrasmoment en het voortreffelijke eten gaat de feestelijke dag gewoon verder. Wij hebben vanavond live muziek (vlg. opgave met viool, maar dat instrument hebben wij niet gezien). Het slaat goed aan en nadat Joke en Ben de eerste danspassen gezet hebben blijkt dat de wandelaars/sters niet alleen kunnen lopen, maar ook geweldig feest kunnen vieren. Dansen, polonaise en de vogeltjesdans maken het een superavond. De oude baas, rokend in de receptie, zegt “Dass war eine schone Abend” een korte reactie Stimmt !

Dinsdag 24 mei 2011.  

De geplande wandeltocht van vandaag hebben wij met Thomas doorgenomen en gezien de verwachte zwaarte enigszins aangepast. Na het ontbijt de lunchpakketten meenemen en om 09.15 gaat de bus naar Kaspersky Hory. Hier wordt niet gestopt, maar wij rijden door naar de parkeerplaats van Kasteel Kasperk. Een kleine km lopen en wij zijn op de binnenplaats van Kasperk.Wat rondgekeken, van een rondleiding zien wij af (die begint pas 10.30 uur) en daarna gaat Bep met een groep van 10 personen terug wandelen naar Kaspersky Hory. 

Op  papier lijkt deze tocht van bijna 4 km redelijk makkelijk, maar uit de berichten blijkt dit meer een stevige tocht te zijn. De anderen wandelen vanaf het kasteel naar Susice. Thomas had ons gewaarschuwd voor een bijzonder lastig stukje van 500 meter, met daarin een stijging van 200 meter. Om die reden is er besloten dat meer dan drie kwart bij U Durmaku de route neemt om de berg en de anderen gaan over de berg (Na Sedle op 902 meter hoog). 

De beoogde afslag hebben wij niet gezien en zo heeft de hele groep de zware route gelopen. Hoe, dat moet je je niet afvragen, maar duidelijk is wel dat niemand meer watje genoemd wenst te worden. Op de berg kan je de uitzichttoren nog beklimmen, 140 treden! maar dat is niet door iedereen gedaan. 

De afdaling was een stuk gemakkelijker. De route helaas niet en bij Zaluzi ging het fout en zaten wij plots aan het eind van de weg bij een Duitse familie in de tuin. De man gaf ons nog wel informatie, hoe te komen op het juiste spoor, maar met kompas door de velden hebben wij maar snel opgegeven. Dan maar een paar kilometer asfalt, waarna wij de route weer in zicht kregen.

Wij lopen nu bij felle zon een heel eind in de schaduw over een prachtig bospad en stoppen nog een keer, met Susice in zicht. Goed 16.00 uur zitten wij weer op ons vertrouwde terras. 

Na het heerlijke diner wordt een ieder verrast met een accordeonoptreden van Frans onder begeleiding van Louisa. 

Hoogteverschil vandaag 422 meter en gewandeld 17,2 km. 

Woensdag 25 mei 2011.  

Vandaag de laatste wandeldag. Het ontbijt is om 07.30 uur en allen zijn uitgerust van de gezellige muziek en spelavond. Met de bus gaat de hele groep incl. gastloopster Zdena Burghout naar kasteel Rabi. Zdena woont 6 maanden van het jaar in Amsterdam en

6 maanden in Susice. Wij hopen van haar nog de nodige info te kunnen krijgen. 

Het kasteel is in de 14^e eeuw gesticht en de huidige ruïne is zeker de moeite van het bezoeken waard. Wij hebben hier de enige complete groepsfoto gemaakt en de dames van het Ferienhaus  hebben zich op het paard uitgeleefd . Hier start ook de wandeling Rabi-Susice tot het plaatsje Zichovice lopen wij in een groep. Waar de groep wordt gesplitst is een mogelijkheid voor koffie. De zaak is nog niet open, maar de eigenaar wordt gebeld en een kwartiertje later heeft de eerste wandelaar koffie. Dat gaat goed tot en met de koffie voor George. Nog niet eerder meegemaakt, het koffiezetapparaat is defect. 

Wij kunnen kiezen uit twee routes, de 313 met water-teken of de 313 zonder dat teken. Met waterteken is korter en minder zwaar en de meesten gaan daarvoor.

Een halve km voor Chmelna lopen beide routes over dezelfde weg. In Chmelna is een terrasje waar wordt opgestoken. Niet door iedereen, de helft vindt zijn stekje liggend in het gras.

De andere groep met o.a. Zdena laat via het mobieltje weten Cimice al te zijn gepasseerd en wij wachten tot de hereniging daar is. 

Even later vertrekt de 313 water-groep en is het nog zo’n 6,5 km naar Susice. Het lopen gaat voorspoedig en wij zijn tijdig, d.w.z. even na 14.00 uur op de eindbestemming. Even wat opfrissen en dan naar het terras. Ook hier hebben wij weer iets te zeggen van het land! Op het terras een glas witte wijn besteld, helaas de glazen zijn op, dus dan de wijn maar in een bierglas. Ondertussen komen ook de andere wandelaars binnen. Nog wat shoppen, museum bezoek of wat uitrusten voor de bonte avond. 

Na het diner neemt Miep de aftrap met het Oudewaters volkslied, direct gevolgd door Ad en Fien uit Montfoort, Frans met zijn Accordeon en  Dick met S...voorlichting voor bejaarden.

De neuzen deden verwoede pogingen om aan de man te komen, To had veel moeite met haar ex. die nu hier met Ria zit. Leo verdedigde zich met de act van wat zijn die vrouwen groot!

Maar nog is de creativiteit niet ten einde, de dames van de wandelvereniging zetten hun beste beentjes voor en zongen als jonge vogels en dan de act van Carla als Petty Brard en Ron als Albert Verlinden. 

Het is een geslaagde avond. Morgen vroeg op voor de thuisreis.

Donderdag 26 mei 2011.  

Ad heeft de bus gisterenavond al voor het hotel gezet en vanaf 05.00 uur vanmorgen kunnen wij de koffers inladen. Om half zes is het ontbijt (Carla ging nog even bij de lokale bakker broodjes kopen om mee te nemen naar huis. Let wel om half zes in de ochtend)  en om 6.07 uur vertrekken wij.

Hoe lang duurt de reis: heen 12,5 uur en terug wij zien het wel.

Wij worden uitgezwaaid door Jiri en Vera Petera van hotel Gabreta. Ad rijdt ons inmiddels langs bekende wegen en plaatsen zoals Kolinec-Klatovy-Prestice. Een goed uur later zitten wij op de snelweg E 50 en om 07.30 uur gaan wij bij Rozvadoz de grens over. 

Onze vaste stewardessen, de dames Kogeler en Krol, met de pseudoniem namen  Agneska en Alicka (doet denken aan de namen van Thomas zijn dochters) doen hun uiterste best ons te vertellen van de zuurstofmaskers en de nooduitgangen. En dat niet alleen, ook komt er nog wat ochtendgymnastiek bij.

De eerste stop is Oberfalser, en zie daar. Waar wij in Tsjechië 0,78 euro betalen voor de koffie is het hier ineens  zo’n 2,50 euro. In de bus is het nu tijd om te proberen wat te slapen en daarvoor zijn de nodige hulpmiddelen meegebracht. 

De volgende stop is Spessart en ondertussen is het middag geworden . Bij de stop Siegburg- Ost, maken wij van de gelegenheid gebruik om nog een glas witte of rode wijn te gebruiken.

Vrij snel na ons vertrek van Siegburg-Ost komen wij in een file terecht en die duurt tot ongeveer Muhlheim. Eerst hebben wij het idee, vroeger in Nederland te zijn, nu denken wij dat het wel wat later wordt. Dankzij de animatie van onze stewardessen, de gymoefeningen en andere bezigheden is het fileleed snel vergeten. Alies, en waar haalt zij het vandaan,heeft nog een cd met een toepasselijk lied voor de touringcar chauffeur. De Ode aan de touringcar chauffeur hebben  wij daarna diverse keren spontaan mee gezongen. 

Om 19.00 uur passeren wij de Nederlandse grens en tien minuten later zijn wij in restaurant AC Zevenaar. De bediening ging vlot en het eten was goed. George nam het woord om Ad te bedanken voor de reis en bood hem de opbrengst van “het rondje” bus aan. De stewardessen worden met snoep verwend en vervolgens neemt Louisa het woord om het bestuur te danken voor de fantastische reis. Zij bood namens alle deelnemers het bestuur een enveloppe aan, voorzien van een passende en sprekende tekst, voor een etentje. 

Half negen vertrek uit Zevenaar en een goed uur later zijn wij in Oudewater. 

Echt waar het begint te regenen.

 

Wandelvereniging-Tsjechië      Oudewater